این روز ها و این ایام هر کسی و هر گروهی و جناحی مقبولیت و مشروعیت خود را در نزدیکی با آرمان و اندیشه حضرت امام(ره) می داند، اما به راستی ادعا و با صدای بلند فریاد زدن این ادعا برای اثبات این ادعا کافی است؟ صدای بلند ممکن است شنیده شود، اما الزاما بدان گوش داده نمی شود. در واقع هر چه بیشتر به سیره امام(ره) دقت می کنیم، بطلان ادعاهای هر دو گروه بیشتر نمایان می شود. ملاحظه کنید:
به گزارش "تابناک" معمولا سیره امام(ره) چنین بود که هر کجا برای تقویت کسی یا نهادی سخنی می گفتند آسیب های آن را نیز گوشزد می کردند تا از انحراف آن جلوگیری کنند. مثلاً ایشان سخنان شیوایی در تقویت و تایید شورای نگهبان دارند، اما در عین حال خطاب به شورای نگهبان می گویند که حفظ شورای نگهبان به دست خود شوراست و شورا نباید وارد مناقشات حزبی و جناحی شود:
« من با نهاد شوراى نگهبان صد در صد موافقم و عقيدهام هست كه بايد قوى و هميشگى باشد، ولى حفظ شورا مقدارى به دست خود شماست. برخورد شما بايد به صورتى باشد كه در آينده هم به اين شورا صدمه نخورد. شما نبايد فقط به فكر حالا باشيد و بگوييد آينده هر چه شد، باشد. شياطين به تدريج كار مىكنند. آمريكا براى پنجاه سال آينده خود نقشه دارد. شما بايد طورى فكر كنيد كه اين شورا براى هميشه محفوظ بماند. رفتار شما بايد به صورتى باشد كه انتزاع نشود كه شما در مقابل مجلس و دولت ايستادهايد. اينكه شما يكى و مجلس يكى، شما يكى و دولت يكى، ضرر مىزند.
شما روى مواضع اسلام قاطع بايستيد، ولى به صورتى نباشد كه انتزاع شود شما در همه جا دخالت مىكنيد. صحبت هاى شما بايد به صورتى باشد كه همه فكر كنند در محدوده قانونى خودتان عمل مىكنيد، نه يك قدم زياد و نه يك قدم كم. در همان محل قانونى وقوف كنيد، نه يك كلمه اين طرف و نه يك كلمه آن طرف. ... شما بايد توجه داشته باشيد كه اگر مباحثات به مناقشات تبديل شود و جلوى يكديگر بايستيد، اسباب اين مى شود كه شوراى نگهبان تضعيف شود و در آتيه از بين برود.»
آیا شورای محترم نگهبان به این توصیه امام(ره) عمل کردند و رفتارشان و تبلیغ و حمایت علنی چند تن از اعضای این شورا، چهره شورا را خدشه دار نکرد؟ آیا حمایت داور نهایی رقابت های انتخاباتی از یک جناح خاص باعث تضعیف شورای نگهبان نشد؟ آیا شورا مطابق اصول امام رفتار کرد؟ آیا می توان گفت شورای نگهبان ملاحظات امام(ره) را رعایت کرده است؟
از آن سو حضرت امام(ره) درباره مخالفانی که رای شورای نگهبان را نمی پذیرند می فرمایند:
« چنانچه مشاهده مىشود پس از انتخابات مرحله اول از دوره دوم مجلس شوراى اسلامى، افرادى كه نظريه شوراى محترم نگهبان در ابطال يا تأييد بعضى حوزهها موافق ميلشان نبوده است دست به شايعه افكنى زده و اعضاى محترم شوراى نگهبان ـ ايدهم اللَّه تعالى ـ را كه حافظ مصالح اسلام و مسلمين هستند، تضعيف و يا خداى ناكرده توهين مىنمايند و به پخش اعلاميه و خطابه در مطبوعات و محافل دست زدهاند غافل از آنكه پيامد چنين اعمال و جوسازىها آن هم در دوره دوم مجلس و نگذشتن سالى چند از انقلاب چه خواهد بود. اميد است چنين اعمال، بىتوجه به نتايج ناروا و اسفبار آن باشد. معلوم نيست در صدر مشروطيت در دوره اول با فقهاى ناظر به قوانين اين نحو عمل شده باشد. در آن زمان به تدريج فقها را از مجلس بيرون راندند و به سر اين ملت آن آوردند كه ديديم.
من به اين آقايان هشدار مى دهم كه تضعيف و توهين به فقهاى شوراى نگهبان امرى خطرناك براى كشور و اسلام است. هميشه انحرافات به تدريج در يك رژيم وارد مىشود و در آخر، رژيمى را ساقط مى نمايد. لازم است همه به طور اكيد به مصالح اسلام و مسلمين توجه كنيم و به قوانين، هر چند مخالف نظر و سليقه شخصىمان باشد احترام بگذاريم و به اين جمهورى نوپا كه مورد هجوم قدرتها و ابرقدرتهاست وفادار باشيم.»
آیا مخالفان دولت به این توصیه حضرت امام(ره) عمل کردند؟ آیا به مصالح اسلام و مسلمین توجه شد؟ آیا مخالفان مطابق اصول امام(ره) رفتار کردند؟ آیا دیگر تعرضی ماند که از سوی معترضین به شورای نگهبان نشود؟
حضرت امام خمینی (ره) در مورد رسانه ها و رفتار آنها تأکیدات و تذکرات جدی و مهمی داشتند:
« آن چيزى كه مىخواستم راجع به اين خبرگزارى پارس [نام سابق خبرگزاری جمهوری اسلامی] بگويم اين بود كه من گاهى وقتها مىبينم در اين خبرگزارى پارس، خبرها همچو مثل اينكه با يك غرضى خبر داده مىشود. گاهى من اين طور مىبينم كه يك مطلب كوچكى را بزرگ نمايش مىدهند، تضعيف مىكنند. يك مطلبى كه نيست، يا محتمل است نباشد، مطلب را مىگويند؛ چه مىكنند. اين بايد اصلاح بشود. خبرگزارى بايد خبرگزارى باشد كه مطالب همان طور كه هست گفته بشود. نمىخواهند كه طرفدارى از يك طرف بكنند؛ يك چيزى را كوچك بكند؛ يك چيزى را بزرگ بكند. اين طور چيزها نبايد باشد. خبرگزاري ها بايد امين باشند در خبرگزارى. و اگر توطئهگرى در خبرگزاريتان هست، بايد تصفيه بشود. چاره نيست جز اينكه تصفيه بشود. وقتى تصفيه شد، ان شاء اللَّه چيزها هم درست مىشود.»
آیا دو گروه که اتفاقا هر دو خود را نماینده همه مردم و اتفاقا پیرو خط و آرمان امام(ره) می دانند به اصول و نصایح ایشان عمل کردند؟
آیا رسانه های طیف مخالف دولت چه در زمان اصلاحات و چه در زمان فعلی این اصول را رعایت کرده و می کنند. آیا در زمان حاضر و در زمان اصلاحات می توان ایرنا را "خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران" نامید؟ یا بهتر است بگوییم خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی که امام می خواست مستقل باشد هر دوره در خدمت یک جناح و نه در خدمت منافع ملت و نظام قرار گرفته است.
آیا صداوسیما پیش از انتخابات که هنوز این مسائل اتفاق نیفتاده بود، بیطرفانه در مورد کاندیداهای ریاست جمهوری برنامه پخش می کرد؟ آیا صداوسیما نمی توانست با اندکی بصیرت ـ که همواره مورد تأکید امام راحل و خلف صالح و به حق او بوده است ـ و کم کردن از تعصبات جناحی، تا حدی به پوشش بیطرفانه تحولات ایران بپردازد؟ آیا رسانه ملی اصول مد نظر امام(ره) را رعایت می کند؟
درباره منشور برادری کدام گروه به سفارشات امام(ره) عمل کرده است؟
« اگر آقايان از اين ديدگاه كه همه مىخواهند نظام و اسلام را پشتيبانى كنند به مسائل بنگرند، بسيارى از معضلات و حيرت ها برطرف مىگردد ولى اين بدان معنا نيست كه همه افراد تابع محض يك جريان باشند. با اين ديد گفتهام كه انتقاد سازنده معنايش مخالفت نبوده و تشكل جديد مفهومش اختلاف نيست. انتقاد بجا و سازنده باعث رشد جامعه مىشود. انتقاد اگر بحق باشد، موجب هدايت دو جريان مىشود. هيچ كس نبايد خود را مطلق و مبرّاى از انتقاد ببيند. البته انتقاد غير از برخورد خطى و جريانى است. اگر در اين نظام كسى يا گروهى خداى ناكرده بىجهت در فكر حذف يا تخريب ديگران برآيد و مصلحت جناح و خط خود را بر مصلحت انقلاب مقدم بدارد، حتماً پيش از آنكه به رقيب يا رقباى خود ضربه بزند به اسلام و انقلاب لطمه وارد كرده است. در هر حال يكى از كارهايى كه يقيناً رضايت خداوند متعال در آن است، تأليف قلوب و تلاش جهت زدودن كدورتها و نزديك ساختن مواضع خدمت به يكديگر است. بايد از واسطههايى كه فقط كارشان القاى بدبينى نسبت به جناح مقابل است، پرهيز نمود. شما آن قدر دشمنان مشترك داريد كه بايد با همه توان در برابر آنان بايستيد، لكن اگر ديديد كسى از اصول تخطى مىكند، در برابرش قاطعانه بايستيد.»
چه گروهی به این توصیه ها گوش کرده است؟ آیا جناح بازی ها در وقایع اخیر جز این بود که به اسلام و انقلاب ضربه زد؟ آیا جز این بود که هم دولت و هم مخالفان دولت خود را مرکز عالم حساب کرده و بقیه را تنها نقطه ای در پیرامون خود دیدند و با دندان هایی از غضب تیز شده به جان امام و انقلاب افتادند؟ آیا مخالفان و معترضان و سران آنها یک بار صراحتا اعلام کردند که پیرو ولی فقیه هستند؟ آیا حمله به شخصیت های نظام، جناح بازی نبود؟ آیا عدم واکنش به شعار "جمهوری ایرانی" از سوی سران مخالف و معترض، بی اعتنایی به انقلاب این ملت، امام عظیم الشان و نظام جمهوری اسلامی نبود؟
از همه این ها که بگذریم چه گروهی حرمت ولایت فقیه را نگه داشت؟ آیا همین ولایت فقیه که امام(ره) آن را جانشین معصوم می دانست، توسط دو گروه مدعی خط امام حرمت نگه داشته شد؟ آیا آقایان موسوی و کروبی ولایت فقیه را فقط در تاریخ گذشته قبول دارند؟ آیا ولایت فقیه یکی از اصول قانون اساسی نبود؟ آیا آنان مدعی قانون گرایی نبودند؟
از این سو اما سینه چاکان ولایت فقیه، آیا توصیه های امام در عدم تهمت زدن به شخصیت های انقلاب را رعایت کردند؟ آیا سخنان رهبر معظم انقلاب درباره برخی شخصیت ها را نشنیدند؟ آیا رهبر انقلاب نگفتند هر اختلاف سلیقه ای به معنای ضدیت نیست؟ آیا برخی آقایان که پس از سخنان رهبری همچنان بر طبل جنگ و هماوردی می کوبند و هر منتقدی را ضد ولایت فقیه می نامند، طرفدار ولایت فقیه اند؟
بهتر نیست کمی دست از ادعا برداریم و به سیره امام(ره) و خلف صالح ایشان، آیت الله خامنه ای توجه کنیم؟ در دوران هشت ساله اصلاحات افکار امام چه اندازه مرکز توجه دولت و اعوان و انصارش بود که امروز مدعی آن هستند؟ دولت فعلی چه میزان در خط امام است؟
به نظر می رسد یک بار بنشینیم و صحیفه حضرت امام(ره) را بدون دخل و تصرف حداقل روخوانی کنیم. اگر انصاف داشته باشیم قطعا شرمنده خواهیم شد.
